Blog

Ümraniye escort zaman tuhaf akardı. Aynı saatler defalarca yaşanır, günler birbirine karışırdı. Selin için zaman, duvarda asılı ama hep yanlış saati ateşli gösteren bir saat gibiydi. Yirmi dört yaşındaydı ve ne zaman aynaya baksa, yüzündeki yorgunluk ona kaç yılı geride bıraktığını değil, kaç yük taşıdığını hatırlatırdı.

Selin, Ümraniye escort kalabalık bir mahallesinde, eski bir binanın ikinci katında yaşıyordu. Ev küçük, tavan alçaktı. Pencereden bakınca karşı apartmanın duvarı görünürdü. Ufuk yoktu ama alışmıştı. Zaten götten hayatında da uzun süredir ileriyi göremiyordu. Buraya üç yıl önce gelmişti. Geldiğinde cebinde biraz para, içinde ise çok fazla umut vardı. O umut, zamanla yerini sessiz bir kabullenişe bırakmıştı.

Ailesinden erken kopmuştu. Evdeki tartışmalar, baskı ve sevgisizlik onu dışarı itmişti. Başta ayakta durabileceğini düşünmüştü. Ümraniye vip escort iş çoktu ama tutunacak dal azdı. Bir lokantada çalıştı, sonra bir depoda. Yoruldu ama pes etmedi. Ta ki borçlar artıp, seçenekler azalana kadar. Hayat ona sert davranmıştı; o da hayatta kalmak için sertleşmek zorunda kalmıştı.

Geceleri Selin için bir sınavdı. Sokağa çıktığında kendini korumayı öğrenmişti. İnsanların seksi bakışlarını ayırt eder, mesafesini ayarlardı. Güçlü görünmek zorundaydı; çünkü zayıflığın bedelini biliyordu. Ümraniye escort sokakları affetmezdi. Bu yüzden duygularını içinde kilitli tutar, sadece hayatta kalmaya odaklanırdı.

Pendik escort dar sokaklarına akşam çökerken, neon tabelaların ışığı kaldırım taşlarına yansıyor, şehrin gürültüsü yavaş yavaş yerini uğultulu bir sessizliğe bırakıyordu. Elif, ağır adımlarla yürürken içindeki yorgunluk, bedeninin milf yorgunluğundan çok daha büyüktü. Yirmi üç yaşındaki genç kadın, hayatın onu sürüklediği yolda bir türlü nefes alamıyor, her yeni gün önceki günden biraz daha ağır geliyordu.

Elif’in hikâyesi kolay değildi. Çocukluğunu geçirdiği küçük ilçeden büyük hayallerle İstanbul’a gelmişti. Ama büyük şehir, hayal ettiği gibi bir kapı açmak yerine, zorluklarla dolu bir labirent olmuştu. Ailesinden kalan borçlar, güvendiği insanların onu yarı yolda bırakması ve geçim götten veren sıkıntısı onu istemediği bir hayatın içine sürüklemişti.

Pendik escort sahiline yakın bir sokakta ilerlerken rüzgâr yüzüne çarpıyor, biraz daha üşüdüğünü hissediyordu. Çantasındaki para bitmek üzereydi. Kirası gecikmiş, elektriği borç nedeniyle kesilmişti. “Biraz daha dayanabilirim,” diye düşünüyordu, ama bu söz bile artık içini ısıtmıyordu. En çok da yalnızlık yoruyordu onu. Birine derdini anlatmayı, yargılanmadan dinlenmeyi, bir nebze olsun anlaşılmayı istiyordu.

O akşam, sahile inip taş duvarın üzerine oturdu. Dalgaların sessiz çarpışı, içindeki fırtınayı hafifletiyordu. Kendini ilk kez dinleme cesareti buldu.

Bir süre sonra yanına ateşli orta yaşlarda bir adam yaklaştı. İlk anda irkildi ama adam mesafesini koruyarak konuştu:
“Evladım, iyi misin? Saat geç oldu, burası pek güvenli değildir.”
Elif cevap vermedi, sadece başını sala sala, konuşacak hâli olmadığını anlatmaya çalıştı. Adam, onun durumunu hemen anlamış gibi küçük bir kart uzattı.

Kartal escort sahiline vuran dalgaların sesi, Elif için çoğu gece yalnızlığının tek dostuydu. Daha yirmi üç yaşındaydı ama hayat ona yaşının çok ötesinde yükler bırakmıştı. Çocukluğundan itibaren yoksulluk, güvensizlik ve kırılgan bir aile düzeni içinde büyümüş; liseyi yarıda sert seven bırakmak zorunda kalmıştı. Bir süre garsonluk, tezgahtarlık gibi işler denese de hiçbirinde uzun süre tutunamamıştı. Günün birinde, hem borçların hem de çaresizliğin boğucu baskısı altında, istemediği hâlde sokakta çalışmaya başlamıştı.

Elif, hayatını böyle bir yola sürüklemenin suçunu her gece yeniden kendinde arardı. Oysa istese de istemese de kaderin rüzgârı onu buraya savurmuştu. Kartal escort ara sokaklarında gezinirken insanların yüzündeki sıradan mutlulukları izler, “Ben bu şehirde nereye aitim?” diye sorardı kendi kendine. Yine de kalbinin bir köşesinde solmayan bir umut vardı; belki bir gün kurtulabilir, belki bir kapı ona da açılabilirdi.

En çok da sahil kenarındaki küçük çay bahçesinde oturmayı severdi. İşlerin olmadığı ya da kendini iyi hissetmediği zamanlarda sessizce bir çay söyler, insanların hayatlarını izlerdi. Bir akşamüstü, gün dar amcıklı batımının kızıllığı denize düşerken yan masaya orta yaşlı bir kadın oturdu. Kadının yüzünde yumuşak ama güçlü bir ifade vardı. Bir süre sonra Elif’in dalgınlığını fark edip hafifçe gülümsedi.

“Çok yorgun görünüyorsun,” dedi kadın. Elif önce cevap vermek istemedi, çünkü kimseye içini açmaya alışkın değildi. Ama kadının sesinde yargıdan çok anlayış vardı.

Kartal vip escort sahilinde gece rüzgârı sert esiyordu. Denizden gelen tuzlu hava, yirmi üç yaşındaki Aylin’in yüzüne çarpıyor, saçlarını savuruyordu. Kaldırımların ıslak taşlarında adımlarını sessizce atıyor, sokak lambalarının titrek ışığında yorgun ve hüzünlü yüzünü görüyordu. Bu sokaklar onun için hem yaşam alanı hem de bir mücadele meydanıydı; her adımda hayatın yükünü omuzlarında hissediyordu.

Aylin, genç yaşta hayat kadını olarak çalışmak zorunda kalmıştı. Bu hayatı seçmemişti; ailesinin ekonomik sıkıntıları, eğitim eksikliği ve çevresindeki ilgisizlik götten veren onu bu noktaya sürüklemişti. Liseyi tamamlamadan İstanbul’a gelmiş, umut dolu bir gelecek hayal etmişti. Ancak şehir, ona acımasız davranmış, kısa süreli işler ve güvensiz ortamlarla mücadele etmek zorunda bırakmıştı. Artık geceleri çalışıyor, gündüzleri ise Kartal escort küçük odasında bedenini ve ruhunu toparlamaya çalışıyordu.

O gece Kartal sokakları sessizdi. İnsanlar evlerine çekilmiş, sahile yaklaşan tek tük araç geçiyordu. Aylin, sahil boyunca yürürken dalgaların kıyıya vurma sesini dinledi. Her dalga, içindeki yalnızlığı ve karışıklığı bir nebze olsun hafifletiyordu. Ama ne kadar derin nefes alsa da hayatın yükü hâlâ omuzlarındaydı. “Bir çıkış yolu olmalı,” diye fısıldadı kendi kendine. İçindeki umut kırıntısı, yıllarca süren karanlığa rağmen hâlâ canlıydı.

Sahile inen taş merdivenlerden birine oturdu. Ellerini dizlerine bastı, başını hafifçe vip öne eğdi. Gözlerinden sessizce yaşlar süzüldü. Bu sokaklarda kendine ait hiçbir şey yoktu; ama içindeki direnç hâlâ ayaktaydı. “Ben buraya ait değilim,” diye fısıldadı. “Ama bir gün… bir çıkış yolu bulacağım.”

O sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde termos vardı ve yumuşak bir sesle, “Evladım, gece çok soğuk. Bir bardak çay ister misin?” dedi. Aylin önce tereddüt etti. İnsanlar genellikle kendi derdindeydi ve kimse ona yardım etmezdi. Ama kadının gözlerinde yargı yoktu; sadece sıcak bir merhamet vardı.

“Olur,” dedi Aylin, sesi titrek ama umut dolu. Kadın onu sahile yakın küçük bir dernek merkezine götürdü. İçerisi sıcak ve güvenliydi; duvarlarda kadınların çizimleri ve el işi süslemeler vardı. Diğer kadınlar gülümseyerek karşıladı ve Aylin’e destek olabileceklerini, hayatını değiştirmek için yanında olacaklarını söylediler.

Kartal escort geceleri, gündüzlerinden çok daha sessiz ve soğuktu. Sokak lambalarının titrek ışıkları kaldırımlara düşerken uzun gölgeler oluşturuyor, eski binaların gri duvarlarını karanlık bir hüzünle sarıyordu. Selin, yirmi yaşında genç bir kadındı, ama gözlerindeki yorgunluk ve omuzlarındaki ağırlık, yaşından çok daha fazlasını anlatıyordu. O günden sonra Kartal’ın sokakları hem düşmanı hem de sığınağı olmuştu.

Gündüzleri kafelerde ve restoranlarda sert seven çalışıyor, akşamları ise geçim için istemediği yollara başvuruyordu. Fakat Selin’in içinde hâlâ umut vardı.

O akşam sahil yolu dar amcıklı rüzgârla sertleşmişti. Selin cebindeki küçük, yıpranmış defteri çıkardı. Defter, yıllardır sakladığı acıların ve hayallerinin tanığıydı. Bir sayfayı açtı ve kendi yazdığı cümleyi okudu:
“Bir gün özgür olacağım. Bir gün hayatımı kendim yöneteceğim.”

Üsküdar escort sahilinde akşam rüzgârı eserken, Boğaz’ın tuzlu kokusu insanın içine işlerdi. Dalgalar iskeleye çarpar, martıların sesi geceye karışırdı. O kalabalığın içinde kimse fark etmezdi Elif’i.
Yirmi iki yaşındaydı, ama ufak memeli yüzündeki çizgiler ve gözlerindeki solgunluk, yaşını çoktan aşmış gibiydi.

Elif, Üsküdar escort arka sokaklarında, nemli duvarlı, küçük bir bodrum katında yaşıyordu. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle hayata tutunmaya çalışmıştı. Annesi temizliklere gider, eline geçen üç beş kuruşla evi döndürmeye çalışırdı. Elif liseye kadar okuyabildi. Hayali bir gün hemşire olup annesini o yorgun hayattan kurtarmaktı.
Ama hayat, her zaman planladığın gibi gitmezdi.

Bir gün annesi hastalandı, hastane masrafları birikti. Elif ne kadar çalışsa da yetmiyordu. Kafelerde, mağazalarda, gündelik işlerde… Ama hiçbir iş borçları ateşli kapatmaya yetmedi. Sonunda bir akşam, çaresizlik içinde otururken tanıştığı bir kadın, ona “para kazanmanın başka bir yolunu” gösterdi.
O an sadece “birkaç günlüğüne” diye düşündü. Ama günler haftalara, haftalar aylara dönüştü.

Artık geceleri Üsküdar escort arka sokaklarında, sessiz adımlarla yürüyordu. İnsanların bakışlarından utanıyor, ama gözyaşlarını içine akıtıyordu. Sabah olduğunda eve dönüyor, aynada yüzüne bakamıyordu.
Her sabah kendine fısıldardı: “Bir gün bitecek, Elif… Bir gün bu karanlıktan çıkacaksın.”

Bir sabah, Kız Kulesi’nin karşısında durdu. Güneş yavaşça doğuyor, denizin üzerindeki ışık kuleyi altın gibi parlatıyordu. O an, içinden bir şey koptu. Sessizce ağladı. Çünkü Kız Kulesi de tıpkı onun gibiydi: yalnız, çevresinde kalabalıklar olsa da kendi sessizliğine mahkûm.

Ertesi gün, cesaretini toplayıp Üsküdar Kadın Dayanışma Derneği’nin kapısına gitti. Ellerinin titremesine rağmen içeri girdi. Oradaki kadınlar onu yargılamadı. Dinlediler. Sarıldılar. Ona “yeniden başlamak” kelimesinin ne demek olduğunu öğrettiler.

Ümraniye escort dar sokaklarına gece çoktan çökmüştü.
Sokak lambaları, yorgun birer göz gibi titrek yanıyor, yağmurdan ıslanmış kaldırım milf taşlarında ışık parçaları dans ediyordu.
Selin, montunun yakasını kaldırdı, elindeki küçük çantayı sıkıca kavradı.
Rüzgârın uğultusu, içindeki sessizliği bastıramıyordu.

Henüz yirmi yaşındaydı.
Ama yaşadığı hayat, onu yıllar önce büyütmüştü.
Küçüklüğünde babası evi terk etmiş, annesiyle birlikte Ümraniye escort kenar mahallelerinde yaşamaya başlamışlardı.
Annesi temizlik işlerine gidiyor, evde kalan küçük Selin, hayata erken alışıyordu.
Zamanla annesi hastalanınca, geçim yükü Selin’in omuzlarına bindi.

Bir süre kafede garsonluk yaptı, sonra bir markette kasaya geçti.
Ama aldığı maaş, ne kira ne de annesinin ilaçlarına yetiyordu.
Her geçen gün biraz daha sıkışıyor, umutları biraz daha soluyordu.
Bir gece çaresizlik götten içinde ağlarken tanıştığı bir kadın, ona “Bazen hayat, seni hiç istemediğin yollara iter,” demişti.
O söz, Selin’in kalbine kazındı.
Ve birkaç gün sonra, başka bir çıkış bulamadan o yola girdi.

Artık geceler onun çalışma saatleriydi.
Sokak lambaları, sessiz tanıkları.
Bazıları ona küçümseyerek bakıyor, bazıları görmezden geliyordu.
Ama o, hiçbirine cevap vermiyordu.
Hayatın içinde kaybolmuş, sadece nefes almaya çalışıyordu.
Her sabah eve dönerken aynaya bakıyor, karşısındaki yorgun kadını tanıyamıyordu.
“Bu ben değilim,” diyordu fısıltıyla. “Ama kim olduğumu da unuttum.”

Pendik escort soğuk rüzgârı, denizden tuz kokusunu getiriyordu. Gecenin sessizliğini uzaktan geçen trenin sesi bölüyordu. Sokak lambalarının altındaki ışık, yağmur damlalarında titriyordu.
Sevda, ıslanmış kucaktan inmeyen saçlarını elinin tersiyle geriye itti. Montunun yakasını kaldırdı, başını öne eğerek yürümeye devam etti. Her adımında, geçmişinden biraz daha uzaklaşıyor, ama aynı zamanda kendine biraz daha yabancılaşıyordu.

Henüz yirmi iki yaşındaydı.
Pendik escort kenar mahallerinden birinde doğmuştu. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise temizlik işlerinde çalışarak onu büyütmüştü. Hayatı boyunca yoksullukla savaşmıştı; ama en ağır darbeyi annesi hastalanınca almıştı.
Hastane masrafları, kiralar, borçlar derken Sevda’nın omzuna dünyanın yükü binmişti. Önce kafede garsonluk yaptı, sonra markette kasaya geçti.
Ama kazandığı para bir ayı bile çıkarmıyordu.

Bir gece sahilde otururken, yanına oturan bir kadın ona baktı.
Kadın, sigarasından bir nefes alıp “Hayatta kalmak bazen doğru yollardan geçmez,” dedi.
O söz, Sevda’nın içini titretti. Direndi, düşündü, ağladı… ama sonunda pes etti.

Geceler artık onun ekmek kapısı olmuştu.
Pendik vip escort arka sokakları, sararmış ışıkları, yabancı sesleriyle yeni bir dünyaya dönüşmüştü.
Her sabah eve döndüğünde, aynada tanımadığı bir yüzle karşılaşıyordu.
Gözlerinin altındaki morluklar, yüreğindeki utançla birleşiyordu.
Ama o aynada, hâlâ küçük bir kızın gözleri parlıyordu — o küçük kız, bir zamanlar umut edebilen Sevda’ydı.

Bir sabah gün ağarırken, sahile indi. Deniz griydi, gökyüzü ağırdı.
Kıyıda yaşlı bir adam oltasını ateşli topluyordu. Adam gülümseyip, “Deniz bazen kirli görünür kızım,” dedi.
“Ama içinde hâlâ yaşam vardır.”

O cümle, Sevda’nın içinde yankılandı.
Ertesi gün Pendik Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Uzun süre kapının önünde durdu. Ellerini sıkmış, kalbi hızlı atıyordu. Sonunda içeri girdi.
Kimse onu yargılamadı.

Ümraniye escort puslu gecelerinde, apartmanların arasından sızan solgun ışıklar kaldırıma düşüyordu. Şehrin uğultusu azalmış, sokaklar sessizliğe kondom bürünmüştü. O sessizliğin içinde, yirmi bir yaşındaki Esra, adımlarını ağır ağır atıyordu. Başını eğmiş, kimseyle göz göze gelmeden yürüyordu.

Esra, çocukluğunu bile tam yaşayamamış bir genç kadındı. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte yoksulluk içinde büyümüştü. Ümraniye escort taşındıklarında umut doluydu; çalışacak, para kazanacak, belki annesini iyi bir eve çıkaracaktı.

İlk zamanlar bir tekstil atölyesinde iş buldu. Sabahın köründe kalkıp akşam geç saatlere cimcif kadar çalıştı. Aldığı maaş kiraya, borçlara, ilaçlara yetmiyordu. Annesi hastalanınca işten çıkmak zorunda kaldı. Birkaç ay içinde ne elektrik ne de umut kaldı evlerinde.

Bir gece çaresizlikle sokakta yürürken tanıştığı bir kadın, ona “başka bir yol” gösterdi. Esra önce kabul etmedi. O kırılan yerden, mecburiyet doğdu.

Artık geceleri sokaklarda ateşli çalışıyordu. İnsanların küçümseyen bakışları, alaycı sözleri, vicdanını her gün biraz daha yıpratıyordu. Her sabah aynaya baktığında, içinden sessizce “Bir gün bitecek” diyordu.

Bir sabah işten dönerken bir fırının önünde yaşlı bir kadının yere düştüğünü gördü. Yardım etti, kadını eve kadar götürdü. Kadının adı Neriman Teyze’ydi. Küçük ama sıcacık bir evi vardı. Kadın ona çay ikram etti, uzun uzun konuştu. Esra yıllar sonra biriyle içten konuştuğunu fark etti.